Dat schrijven drs. E.H. Nieweg en dr. L. Batstra in het Geneesmiddelenbulletin van november, waarin aandacht wordt besteed aan de behandeling van ’Attention Deficit Hyperactivity Disorder’ (ADHD) bij kinderen en adolescenten.
Toename medicatie
Volgens de auteurs worden de grenzen van ADHD en het indicatiegebied van medicatie niet alleen door medische, maar ook door sociale normen bepaald. Zij achten een maatschappelijke discussie hierover noodzakelijk. Het blad tekent op dat het aantal recepten voor de behandeling vanADHD twintig jaar sterk is toegenomen. Kinderen en jongeren zijn de grootste groep gebruikers.
Diagnose
De DSM-IV stelt dat het voor de diagnose ADHD noodzakelijk dat niet alleen de verschijnselen (symptomen) van aandachtstekort, hyperactiviteit en impulsiviteit ‘vaak’ aanwezig zijn, ‘er moet ook sprake zijn van klinisch relevant disfunctioneren (impairment).’
Daarnaast stellen zij het probleem dat de diagnose tot op zekere hoogte subjectief is, waardoor een groot grijs gebied is tussen ADHD en normaal gedrag en functioneren. ‘Deze diagnostische criteria kunnen verschillend worden geïnterpreteerd (wat is ’vaak’, wat is ’normaal’ en wanneer is sprake van disfunctioneren?)’
Medicijnen
In het artikel staat dat geneesmiddelen voor de behandeling van ADHD behoren te worden voorgeschreven door een arts die deskundig is op het gebied van gedragsstoornissen bij kinderen. Plus zo stellen zij, moeten medicijnen, volgens de geregistreerde indicatie pas in aanmerking komen als niet-medicamenteuze behandelingen geen of onvoldoende effect sorteren. ‘In diverse richtlijnen wordt een medicamenteuze behandeling nu als eerstekeuzebehandeling aanbevolen als sprake is van ernstige klachten. Maar, schrijven ze, ‘in deze richtlijnen wordt niet omschreven wat met ernstig wordt bedoeld.’
Ervaring
In de discussie over ADHD wordt vaak de kritiek naar voren gebracht dat geneesmiddelen te snel worden voorgeschreven, met voorbijgaan aan psychosociale behandelingen. Als toch wordt begonnen met een medicamenteuze behandeling van ADHD, dan heeft het middel waarmee de meeste ervaring is opgebouwd de voorkeur, namelijk methylfenidaat. Een realistische verwachting van medicatie is dat symptoomverbetering op de korte termijn bereikt kan worden, niet dat daarmee ook op de langetermijn effecten aanhouden.
Werkzaamheid
De auteurs gaan ook in op de werkzaamheid van amfetaminen en andere middelen bij de behandeling van ADHD bij kinderen en adolescenten. Zij constateren dat de geregistreerde middelen op de korte termijn een evidente werkzaamheid hebben in het verminderen van ADHD-gedragingen (symptomen) in vergelijking met placebo. 'Er is een groot placebo-effect, tot ongeveer 30 procent. Symptoomvermindering op de lange termijn is niet aangetoond. Ook is niet overtuigend aangetoond dat medicatie op de korte of lange termijn de impairments (het sociale en/of schoolse functioneren) verbetert.’
Laura Batstra pleit al langer voor terughoudendheid bij diagnoses in onder meer haar diverse blogs op Artsennet en haar vorig jaar verschenen boek 'Hoe voorkom je ADHD? Door de diagnose niet te stellen'.
Bron: Artsennet.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten