maandag 31 oktober 2011

RECHTVAARDIGHEIDSGEVOEL

Door: Suzan Otten-Pablos

Het laat mij niet los. Mauro. Mijn maag draait om bij de gedachte aan wat Mauro en zijn familie boven het hoofd hangt. Een enkele reis naar Angola. Een land dat door grote armoede en de overgebleven landmijnen niet veilig is. Een land waar de zware criminaliteit ernstig toeneemt.
Een land waar wapenbezit een begrip is. Een land waar je niet alleen de straat op kunt vanwege
het risico van berovingen en overvallen. Een land met een beperkt woningaanbod en een niet al
te beste gezondheidszorg.

Mauro. Een jongen met een levensgroot trauma. Een jongen die is getekend voor de rest van zijn leven. Een jongen die acht jaar geleden ook al een enkele reis kreeg van zijn eigen moeder.
Naar Nederland. Gelukkig waren daar twee geweldige pleegouders die hem alle liefde gaven die zij in zich hadden. Stapje voor stapje leerde Mauro weer om van mensen te kunnen houden.

En toen was daar weer een klap. Een klap met een botte bijl. Mauro moet weg. Terug naar Angola. Een land waar hij niemand kent en waar hij de taal niet spreekt. Dit vliegticket krijgt Mauro niet van zijn fantastische, liefhebbende pleegouders, maar van een volksvertegenwoordiger in ons eigen land. Van een minister op een eigen politiek onbewoond eilandje.

Je kunt je afvragen waarom deze column over Mauro gaat en wat dit met ADHD te maken heeft.
Het antwoord is simpel. Mensen met ADHD zijn gevoelsmensen en hebben een enorm rechtvaardigheidsgevoel. Ze kunnen heel goed emoties van anderen invoelen en kunnen met
alle lagen van de bevolking door een deur.

Ook ik heb deze eigenschappen. En daar ben ik trots op. Maar het is ook lastig. Want ik snap soms niets van mensen die anders in het leven staan. Mijn kinderen probeer ik mee te geven om geen onderscheid te maken tussen mensen. Dat een samenleving van iedereen is.

Dochterlief vroeg zich hardop af of Mauro helemaal alleen, zonder ouders naar dat verre land moet. Toen ik vertelde dat dit inderdaad zo is, kwam er een golf van verontwaardiging uit mijn zevenjarige kind. Want ze vond het strafbaar, niet kunnen, niet mogen en zielig.

Het idee van zoonlief was iets minder sympathiek, maar wel begrijpelijk. Hij vindt Rutte maar een slechte baas. En daarom zou zoon wel een dartbord met pijltjes willen hebben met een foto van Rutte in het midden. Natuurlijk heb ik er met zoon over gepraat en uitgelegd dat zulke uitspraken niet zo handig zijn. Maar wat hij wilde zeggen was dat hij het allemaal zo erg vindt.

Op Twitter zijn vreselijke uitspraken te lezen van politici en leden van de PVV. Mauro wordt straattuig genoemd en moet opzouten. En ik begrijp er weer eens niets van. Dat mensen die
in hetzelfde land wonen als ik, of misschien wel in dezelfde straat, mensen laten vallen als een baksteen. Alleen maar omdat ze anders zijn.

Natuurlijk zijn niet alleen mensen met ADHD loyaal naar andere mensen. Dat zijn er veel meer.
Er zijn duizenden steunbetuigingen voor Mauro van mensen uit het hele land. Want in de bewoonde wereld lopen bij heel veel mensen de rillingen over de rug als zij aan het lot van Mauro denken. Niet alleen de harten van Mauro, zijn pleegouders, familie en vrienden zijn gebroken, maar van heel veel mensen in Nederland.

En al begrijp ik het niet, er zijn nou eenmaal ook mensen die opgelucht ademhalen. Mensen die vinden dat Mauro weg moet en dat opgeruimd netjes staat. Niet alle mensen willen de samenleving op dezelfde manier vorm en kleur geven.

Daarom prijs ik mijzelf gelukkig dat het rechtvaardigheidsgevoel een erfelijke eigenschap is waar mijn kinderen mee zijn geboren. Of dat nou komt door ADHD of niet. Het is in ieder geval iets wat nooit meer overgaat.

Mauro moet blijven!

31/10/11
http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=481&idn=74

ADHD en hoogbegaafdheid

ADHD betekent Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Aandachts en concentratie stoornis met hyperactiviteit dus. Je hebt 3 typen ADHD:
  • Vooral concentratieproblemen (Ookwel ADD genoemd)
  • Vooral hyperactiviteit
  • Beide (Dit komt het meest voor )
De opvatting van ADHD is bij de meeste Nederlanders nogal verkeerd. De meeste mensen denken dan ook dat ADHD'ers maar drukke, idiote mensen zijn. ADHD is meer een stoornis waarbij het kind last heeft van motivatietekort; het kind heeft geen zin te gaan werken als het niet direct een beloning krijgt.

Bij kinderen die erg slim zijn en ADHD hebben, kunnen beide diagnoses (ADHD en hoogbegaafdheid) makkelijk gemist worden. Ze houden namelijk hun aandacht gemakkelijker bij hun werk dan een ADHD'er zonder hoogbegaafdheid, maar ze presteren wel onder de maat. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat het kind wel erg slim is, maar niet zijn best doet voor zijn of haar teken omdat die te weinig uitdaging geven, het kind vindt het saai. Het kind vindt het dan moeilijk zijn taak af te maken, omdat hun aandacht vaak naar andere, voor hun interessantere dingen overwaait.

Dit is natuurlijk helemaal een probleem voor volwassenen met deze 'stoornis', want volwassenen moeten nu eenmaal vaker vervelende klusjes doen die ze helemaal alleen moeten volbrengen, en omdat er aan volwassenen met ADHD in het algemeen erg weinig aandacht wordt besteed, kan dit erg moeilijk zijn.

Niet elke ADHD'er is hoogbegaafd, een deel van de ADHD'ers hebben een gemiddeld laag IQ, het grootste deel van deze groep bestaat uit kinderen die hersenbeschadigingen hebben opgelopen bij geboorte etcetera.

Kenmerken en diagnose
Je moet eens aan een leerkracht in het basisonderwijs vragen hoeveel geëtiketteerde er in de klas zitten. Tegenwoordig hebben tamelijk veel kinderen een etiket, ADHD, autisme (als het ze het niet weten is het altijd PDD-NOS), of een leerstoornis. Er zijn dus zeer veel drukke kinderen die meteen als ADHD'er bestempeld worden. Zo worden er ook veel hoogbegaafden als ADHD bestempeld omdat ze druk zijn. Vaak komt dit echter doordat ze zich niet begrepen voelen en hun hersenen erg snel werken.

Als je de kenmerken van hoogbegaafdheid en ADHD naast elkaar legt zie je veel overeenkomsten, de grens tussen ADHD en hoogbegaafdheid is niet altijd duidelijk. Bij veel gevallen is een diagnose stellen lastig, want wanneer begint hoogbegaafdheid en eindigt ADHD?

Bij zowel hoogbegaafdheid als ADHD is er sprake van:
  • Hyperactiviteit
  • concentratieproblemen
  • Zich moeilijk aan de regels kunnen houden
  • Onderpresteren
  • Uitingen van overprikkeling
  • Laag doorzettingsvermogen
  • Als ze ergens over praten vaak van onderwerp veranderen (van de hak op de tak springen)
  • Motorische onrust
De oorzaak van deze symptomen kan bij een ADHD'er heel anders zijn dan bij een HB'er. Hier een paar voorbeelden:

Hoogbegaafden kunnen zich moeilijker concentreren wanneer het onderwerp hun niets interesseert. Vinden ze het wel interessant dan kunnen ze zich uitstekend concentreren, ook voor langere tijd. Terwijl ADHD'ers zich meestal alleen maar kunnen concentreren bij sterke prikkels zoals de tv.

Ook wat betreft het houden aan regels en voorschriften verschillen hoogbegaafden en ADHD'ers als je verder kijkt. ADHD'ers kunnen zich er meestal niet aan houden vanwege hun verstrooidheid. Hoogbegaafden trekken de regels meestal in twijfel omdat ze het nut er niet van inzien. Of omdat ze hun eigen, vaak ingewikkelde, regels 'maken'.

Onderpresteren bij ADHD'ers is meestal te wijten aan dat ze te weinig concentratie hebben. Bij hoogbegaafden komt het hoofdzakelijk door verveling.

Overprikkeling
Een belangrijk punt in de overeenkomsten tussen ADHD en Hoogbegaafdheid is 'overprikkeling'. Zowel hoogbegaafden als ADHD'ers staan bekend om snel overprikkeld zijn. Uit onderzoek is gebleken dat overprikkeling alles te maken heeft met een hoger ontwikkelingspotentieel en zelfs een hogere intelligentie.

Je kan overprikkeld raken op een aantal gebieden:
  • Psychomotorische overprikkeling is meestal te merken aan overmatige activiteit, snel spreken en impulsiviteit.
  • Sensuele overprikkeling uit zich meestal in veel dingen willen aanraken, ruiken en proeven. Deze mensen houden van kunst en muziek.
  • Intellectuele overprikkeling blijkt uit veel kritische vragen stellen en veel willen onderzoeken en analyseren. Vaak zie je ook het goed kunnen ontwikkelen van nieuwe concepten en de onafhankelijkheid van denken sterk naar boven komen.
  • Imaginatieve overprikkeling is duidelijk te zien aan fantasierijk denken, maar ook creatief kunnen omgaan met materiaal of woorden is hier een teken van.
  • Emotionele overprikkeling omvat zowel een sterk affectief geheugen en interne gevoeligheid als een sterke verbondenheid met anderen en goed compassie kunnen tonen.
Mensen die structureel overprikkeld zijn hebben meestal een hogere intelligentie of tenminste een hoger ontwikkelingspotentieel. De emotionele overprikkeling wordt meestal als noodzakelijk gezien om de hogere ontwikkelingsstadiums te kunnen bereiken.

Begeleiding
De enkele keer dat het voorkomt dat beide diagnoses gesteld zijn, hoogbegaafdheid én ADHD, wordt de situatie wat ingewikkelder. Als je namelijk bij de leerkracht aangeeft dat er zowel ADHD als hoogbegaafdheid als in het spel is, kijken ze namelijk heel anders tegen de situatie aan dan wanneer je alleen over hoogbegaafdheid vertelt. ADHD'ers worden namelijk vaak nogsteeds gezien als niet erg intelligente, drukke mensen. Wordt het toch gekozen voor begeleiding voor zowel de ADHD als de hoogbegaafdheid dan krijg je meteen heel het pakket op je dak. Ritalin, schoolkeuze, begeleiding door de ouders, huiswerkbegeleiding. Echter over deze aanpak zijn geen resultaten bekend.


vrijdag 28 oktober 2011

Drukke kinderen

Drs. T. de Vos - van der Hoeven

Bijna iedere ouder verzucht wel eens: "wat is mijn kind weer druk vandaag". Maar bij veel kinderen gaat het hierbij om gewoon eens een keer druk zijn. Maar er is ook een groep kinderen die altijd druk zijn, nooit eens stil kunnen zitten of rustig kunnen doen.
Druk gedrag is iets waar vrij veel aandacht voor is, maar ook iets waarbij veel mensen als snel met het label 'ADHD' klaar staan. Terwijl een flinke groep kinderen die druk gedrag laten zien nou niet direct ADHD hebben.

Druk gedrag

Wat verstaan we nou onder druk gedrag? Zoals hier boven gezegd is ieder kind wel eens druk, gewoon omdat het kind enthousiast is, of juist moe is, er iets spannends gaat gebeuren of het kind gewoon niet zo lekker in zijn vel zit.

Bij kinderen die steeds druk zijn zien we dat het kind voortdurend beweegt en echt moeite heeft met stil zitten. Het kind is voortdurend onrustig. Ook maken deze kinderen vaak veel lawaai. Het zijn ook kinderen die veel aandacht opeisen. Deze kinderen kunnen zich vaak moeilijk concentreren en zijn snel afgeleid. We zien ook vaak bij deze drukke kinderen dat ze doen zonder er bij na te denken.

Doordat er in een schoolsituatie veel indrukken en prikkels voor de kinderen zijn kan het voor een druk kind moeilijk zijn om als deze indrukken te sorteren en alle informatie te onthouden. Hierdoor zien we soms ook dat drukke kinderen moeite hebben met het leren.

Waardoor ontstaat druk gedrag?

Druk gedrag kan door vele verschillende factoren beïnvloed worden. In de eerste plaats is het karakter van het kind van invloed. Het ene kind is nu eenmaal veel rustig dan het andere kind. Zo vindt het ene kind het heerlijk om te tekenen, knutselen of met lego te bouwen en houdt het andere kind veel meer van buiten lekker rennen en klimmen, zonder dat dit laatste kind nu meteen een druk kind hoeft te zijn.

Ook is de omgeving natuurlijk van invloed. Een omgeving met veel drukte en veel prikkels zal eerder voor druk gedrag zorgen dan een hele rustige omgeving. In een klaslokaal met twintig druk door elkaar pratende kinderen ontstaat eerder druk gedrag dan in een thuis situatie waar het kind enkel met de ouders rustig aan het spelen is. Maar ook zaken als steeds de radio of tv aan kunnen voor een onrustige omgeving zorgen. WE zien ook een duidelijke wisselwerking tussen de omgeving en het karakter van het kind. Het ene kind kan zich veel beter afsluiten van onrust om zich heen dan het andere kind.

De opvoedingssituatie is ook van invloed op het drukke gedrag van een kind. In een opvoedingssituatie waar erg weinig structuur is zal een kind eerder druk gedrag laten zien dan in een opvoedingssituatie waarbij er duidelijke grenzen en regelmaat is.

Maar ook gebeurtenissen in het leven van een kind kunnen bijdragen aan druk gedrag. Een kind wat ziek is kan hier erg hangerig van worden, maar ook opstandig en druk. Door verhuizing, geboorte van een broertje of zusje, verlies van een geliefd persoon of huisdier of andere ingrijpende gebeurtenissen in het leven van het kind kunnen ook voor druk gedrag zorgen. Ook in periodes dat er veel feesten zijn (zoals in december) kunnen kinderen ook extra onrustig worden. Maar ook bij de gevoeligheid voor deze verschillende gebeurtenissen speelt het karakter van het kind een rol.

De situatie op school kan ook een grote invloed hebben. Wanneer een kind niet goed mee kan komen op school, gepest wordt op school of het kind in een grote drukke klas zit kan hierdoor druk gedrag ontstaan. Omdat het kind zich onzeker voelt en dit probeert te verbergen of omdat het kind te veel prikkels krijgt.

Daarnaast speelt ook het welbevinden van het kind een belangrijke rol. Wanneer een kind te weinig slaapt en hierdoor voortdurend moe is, kan dit geuit worden in druk gedrag. Ook chronische lichamelijke klachten kunnen geuit worden in druk gedrag. Ook medicijngebruik kan invloed hebben op druk gedrag.

Al deze bovenstaande zaken hebben invloed op het gedrag van het kind. En vaak is er sprake van een combinatie zoals hierboven al aangeven voor karakter, omgeving en gevoeligheid voor gebeurtenissen. Eigenlijk speelt het karakter van het kind altijd wel een rol. Maar we zien ook andere samenhang. Zo kan een chronische aandoening er voor zorgen dat het kind veel met een onrustige situatie geconfronteerd wordt (doktersbezoek, onderzoeken etcetera) en gepest wordt op school. Of een verhuizing kan voor onrust in de thuissituatie zorgen en voor een achterstand op de nieuwe school of gepest worden als nieuw kind in de klas.

Wat is er aan te doen?

Wanneer dit mogelijk is is het natuurlijk het beste om de oorzaak van het drukke gedrag weg te nemen. Dus bijvoorbeeld het pesten op school aanpakken of zorgen dat het kind wat meer slaap krijgt.
Maar dit is niet altijd mogelijk of heeft niet het gewenste effect. Het is dan goed om een aantal zaken goed in de gaten te houden. Een goed contact met de school is dan ook heel belangrijk en het is het meest wenselijk wanneer de school een zelfde aanpak wil hanteren als het kind thuis geboden wordt.

Drukke kinderen hebben veel baat bij veel structuur en regelmaat in hun dagelijks leven. Ieder kind heeft deze behoefte wel, maar juist drukke kinderen kunnen er veel baat bij hebben wanneer er extra gelet wordt op deze regelmaat en structuur. Drukke kinderen hebben dan vaak ook moeite met periodes in het jaar dat er wat meer onrust en minder regelmaat is, zoals in de decembermaand.
Het kind kan ook rust geboden worden door de omgeving van het kind opgeruimd en rustig te houden. Door te kiezen voor gesloten kasten en zo min mogelijk speelgoed op de vloer kan een druk kind geholpen worden bij het spelen. Ook is het goed de slaapkamer van het kind rustig te houden met zo min mogelijk rondslingerend speelgoed en geen druk behang of veel posters.
Waardeer het ook wanneer het kind zich rustig gedraagt en geef hiervoor veel complimenten. Het kind zal hierdoor gestimuleerd worden meer rustig gedrag te laten zien

Ook het voorspelbaar houden van de leefwereld van het kind kan een druk kind helpen. Door het kind steeds van te voren te vertellen wat er gaat gebeuren, houdt het kind meer grip op de situatie. En het gaat dan niet alleen om het aankondigen van uitstapjes en dergelijke maar ook om het aankondigen van de dagelijkse gang van zaken. Bijvoorbeeld: Je mag nu nog even spelen terwijl ik de handdoeken klaar leg en daarna ga je in bad.

De ouders hebben ook een voorbeeld functie naar het kind toe en moeten dan ook proberen steeds rust uit te stralen. Wanneer de ouders ook rust in hun gedrag weten te brengen geeft dit het kind ook minder onrust, omdat onrustig gedrag van de ouders extra effect heeft op een druk kind.
Daarnaast is het bij een druk kind extra belangrijk dat de ouders op een lijn zitten in de opvoeding. Stel duidelijke regels en laat deze regels bij beide ouders gelden. Voor drukke kinderen kunnen ouders die niet altijd een lijn trekken in de opvoeding zeer verwarrend zijn. Ze weten dan niet goed wat er van ze verwacht wordt en dit resulteert weer in druk gedrag.

Ook in de dagelijkse activiteiten van het kind kan het een en ander gedaan worden om meer rust te brengen. Het is belangrijk in de gaten te houden wat het kind kijkt op TV en op de computer en hoeveel het kind TV kijkt of met de computer bezig is. Sommige TV- en computerprogramma;s kunnen een heel negatief effect hebben op drukke kinderen.
Daarnaast moet het kind ook de mogelijkheid krijgen zijn of haar drukke gedrag te uiten, door te rennen, stoeien, buiten spelen etcetera.

Wanneer het drukke gedrag blijft?

Soms zal her niet lukken om het kind de rust te bieden die het nodig heeft. Of het kind blijft druk ondanks alle genomen maatregelen en alle rust en regelmaat die het kind geboden wordt. In dat geval is het goed de situatie niet te lang aan te kijken, maar contact op te nemen met de school of met de huisarts, deze kunnen een doorverwijzing geven naar bureau jeugdzorg. Er kan dan gekeken worden wat er ten grondslag ligt aan het drukke gedrag. Want ook niet ieder druk kind wat begeleiding nodig heeft, heeft ADHD of ADD.
In overleg met de hulpverlener kan dan gekeken worden op welke manier het kind toch geholpen kan worden meer controle te krijgen over hun drukke gedrag.

www.opvoedadvies.nl


woensdag 26 oktober 2011

Symptomen van ADHD bij volwassenen worden vaak niet herkend

ADHD komt op latere leeftijd veel meer voor dan algemeen wordt aangenomen, maar wordt meestal niet als zodanig herkend. ADHD bij volwassenen kan echter relaties bemoeilijken, zo niet onmogelijk maken. Wat zijn de symptomen van ADHD op latere leeftijd? Die zijn moeilijk onder één noemer onder te brengen. Het kan gaan om een geringe luisterbereidheid naar de partner, bijvoorbeeld.


Soms klagen vrouwen dat ze er in de persoon van hun man nog een extra kind in huis hebben gekregen. Deze klacht zou vele oorzaken kunnen hebben, maar bijvoorbeeld ook ADHD bij volwassenen. Een ander symptoom kan zijn dat iemand steevast te laat komt bij afspraken. Dat zal zijn of haar vrienden en kennissen waarschijnlijk op de zenuwen werken, maar ook die gaan niet beseffen dat er sprake is van een geval van ADHD bij volwassenen.

ADHD is de afkorting van attention deficit hyperactivity disorder en wordt meestal beschouwd als een probleem dat zich vrijwel uitsluitend bij kinderen voordoet. Dat is echter niet het geval, verre van zelfs. ADHD wordt als aandoening nog niet zo heel lang (h)erkend. Vanzelfsprekend waren er vroeger ook kinderen die aan ADHD leden. Die zijn inmiddels volwassen geworden, zodat er nu sprake is van ADHD bij volwassenen.
Het is namelijk zo dat de symptomen van ADHD niet noodzakelijk verdwijnen met het ouder worden. De aandoening kan sluimerend aanwezig blijven en zich toch nog regelmatig in een of andere vorm uiten. ADHD bij volwassenen wordt vaak als ergerlijk ervaren, maar meestal in verband gebracht met de persoonlijkheid van de man of vrouw in kwestie. Er zal maar zeer zelden aan ADHD bij volwassenen bij volwassenen worden gedacht.

Arthur Robin, professor psychiatrie en behavioral neurosciences aan de Wayne State University in Detroit, is zich wel bewust van het probleem. Volwassenen met ADHD worden vaak als gewoon vervelend ervaren, zonder dat iemand zich ook maar in het minst bewust is van hun problemen. Wanneer het bij ‘vervelend' bleef, is er eigenlijk nog niets aan de hand.

Er onstaat pas een probleem wanneer ADHD een relatie of een vriendschap in de weg komt te staan. De partner of vriend(in) zal niet begrijpen wat er aan de hand is en gaat spontaan aan slechte wil of zelfs een slecht karakter denken. Daarmee is het probleem natuurlijk nog niet opgelost. Robin breekt daarom een lans om ADHD sneller bij volwassenen te herkennen. Door aan deze aandoening te denken, kunnen veel misverstanden vermeden worden en zal het leven voor alle betrokken partijen alleszins een stukje makkelijker worden.

dinsdag 25 oktober 2011

Ik denk in beelden, jij onderwijst in woorden

talenten van een rechtsgeorienteerd kind ontwikkelen

Over het boek:
In elke klas zitten er leerlingen met kenmerken die doen denken aan AD(H)D of andere 'stoornissen'. Ze leren later lezen, zijn druk, hebben aandachtsproblemen... In dit boek worden deze kinden 'rechtsgeoriënteerde kinderen' genoemd.
Deze leerlingen denken andere. Ze denken in beelden en hebben een visuele leerstijl. Hun manier van denken werkt vooral vanuit de rechterhersenhelft. De meeste scholen gebruiken echter vooral woorden om dingen aan te leren, waarbij veeleer een beroep wordt gedaan op de linkerhersenhelft. Het verschil in de leerstijlen wordt in dit boek helder en overtuigend aangegeven.

Worden deze leerlingen aangesproken op hun visuele talenten, dan zijn de resultaten spectaculair beter. Met een eenvoudig programma kan een kind aan de hand van zijn visueel geheugen leren spellen, snellezen, complexe sommen en vermenigvuldigen uit het hoofd berekenen. Hierdoor krijgt het kind ook een positiever zelfbeeld.

het boek biedt meteen een goed inzicht in wat deze kinderen drijft en hoe dit in het dagelijkse leven kan worden aangewend om hun volle potentieel te bereiken.

Over de auteur(s):
Jeffrey Freed, MA in Education, werkt als onderwijsconsulent in Evergreen, Colorado, exclusief met hoogbegaafde en ADHD-kinderen. Laurie Parsons is programmadirecteur bij KTAR-radio, toonaangevend news-talk station in Phoenix, Arizona. Zij heeft rechtsgeoriënteerde kinderen.

De vertalers zijn ouders van een rechtsgeoriënteerd kind.

maandag 24 oktober 2011

Hoezo ADHD..?

"Van ADHD wordt gezegd dat het een 'neuro-biologische hersenaandoening' is. Maar deze zogenaamde disbalans tussen neurotrans-mitters kan nog steeds op geen enkele manier gemeten worden. Officieel bestaat ADHD dus helemaal niet!

ADHD is dus vooral een 'aandachtstekort-stoornis'. Desondanks wordt duizenden kinderen 'ADHD'-medicatie (Ritalin) voorgeschreven die de 'kwaal' niet geneest, maar slechts bepaald (ongewenst) gedrag onderdrukt. De oorzaak van dit (ongewenste) gedrag wordt op deze manier niet aangepakt. Daarbij komt, dat het niet bekend is of deze medicatie (on)gevaarlijk is voor de gezondheid op lange termijn en dat Ritalin beangstigend veel overeenkomst vertoont met de werking van de harddrug cocaïne. Wellicht goede redenen om toch eens aandacht te besteden aan mogelijke alternatieven. Want die zijn er!

Sommige kinderen zijn zo (over)gevoelig voor prikkels dat zij bij de kleinste doorbreking van de (rustige) structuur al uit balans raken. Deze kinderen noemt men HSK, Hoog Sensitieve Kinderen. ADHD is naar mijn idee ook een vorm (of gevolg) van hoogsensitiviteit. Dit heeft niets met 'hocus pocus' te maken, maar alles met een zeer sterk ontwikkelde intuïtie. Iedereen beschikt over intuïtie, vooral (heel) jonge kinderen. Kinderen zijn vaak de 'spiegel' van de situatie waarin zij zich bevinden: ze voelen de onrust binnen het gezin en/of stress van hun ouders of andere gezinsleden aan, waardoor ze ook onrustig (hyperactief) gedrag gaan vertonen.

Maar niet ieder ADHD-kind is ook HSK en niet elk HSK heeft ADHD. Ik geloof dat minder gevoelige kinderen al een heleboel te lijden hebben onder te weinig structuur en teveel prikkels, laat staan de hooggevoelige kinderen!" In dit boek wordt op al deze aspecten verder ingegaan en zijn alternatieven voor 'ADHD'-medicatie te vinden én maar liefst 53 Tips van de week om je kind zelf beter te kunnen begeleiden. Ook is er voldoende notitieruimte om je eigen ervaringen bij te houden.

(Nathalie Kriek)
http://www.qwartier.com/

KANJERVITAMINEN

Door: Suzan Otten-Pablos

Veel scholen werken volgens het principe van de kanjertraining. Bij deze methode worden petten in verschillende kleuren gekoppeld aan bepaald gedrag. De gele pet staat voor bang, de rode pet voor grapjas, de zwarte pet voor pestvogel en de witte pet voor kanjer. De bedoeling is dat een kind zoveel mogelijk wit gedrag vertoont. Dit is namelijk kanjergedrag.

Deze kanjeraanpak heeft als doel dat een kind positief over zichzelf en de ander leert denken. Dit is op zich natuurlijk een mooie gedachte. Maar waarschijnlijk is dit idee voor een kind met ADHD niet altijd even leuk. Een kind met ADHD vertoont bijvoorbeeld vaker rood gedrag, dan een kind zonder ADHD, omdat het vaak grapjes maakt. Het gedrag verdient dan theoretisch geen witte pet. Maar in de praktijk is dit kind nou juist wel een kanjer. Een kanjer met ADHD.

Samen met een collega geef ik, onder andere aan leerkrachten op scholen, workshops over ADHD. We beginnen altijd met het inpakken van een luciferdoosje. Iedereen krijgt een luciferdoosje en een papiertje. Hiermee moet het doosje helemaal ingepakt worden. Tijdens het inpakken mag er niet worden gepraat, niet worden afgekeken en het doosje moet heel blijven. Diegenen die klaar zijn moeten het doosje in de hand houden, zodat anderen het niet kunnen zien.

Een aantal mensen krijgen een te klein papiertje. Het zal deze mensen niet lukken om het luciferdoosje helemaal in te pakken. Zij zullen gaan praten, mopperen en af gaan kijken. Ze voelen zich gefrustreerd, omdat iets niet lukt wat een ander wel lukt. Als wij, in onze rol van leerkracht, flink gaan mopperen, voelen ze zich akelig, vernederd, onzeker en rot. En dat is ook de bedoeling. Want een leerkracht die dit begrijpt zal voor een kind met ADHD het verschil kunnen maken tussen alles of niets.

Het is namelijk vreselijk om als kind steeds maar weer tegen je eigen tekortkomingen aan te lopen. Een kind kan dan niet zichzelf zijn en zal zich enorm eenzaam gaan voelen. Het zal alles op zichzelf betrekken en een hekel krijgen aan alles en iedereen. Het vertrouwen in mensen zal afnemen en het zal steeds moeilijker worden om van iemand te kunnen houden.

Het is een ellendig gevoel om als kind altijd te horen te krijgen dat je het kunt, als je maar je best doet. Dat er altijd word gekeken naar wat je niet kunt, in plaats van naar wat je wel kunt. Dat er altijd maar over je wordt gepraat, in plaats van dat er met je wordt gepraat. Al deze negatieve aandacht doet pijn. Het zou zelfs wel eens de reden kunnen zijn van het "vervelende" gedrag en het zou zomaar kunnen dat het hierdoor komt dat een kind nergens meer naar lijkt te luisteren.

Een leerkracht zou het ook kunnen bekijken door de ogen van een kind. De eigen gekleurde bril af kunnen zetten. In mogelijkheden kunnen denken. Een leerkracht zou ook kunnen kijken naar wat een kind met ADHD wel kan, in plaats van wat het niet kan. Gewoon gezellig complimenten kunnen geven. Kanjervitaminen. Niet volgens een bijsluiter of doseringsvoorschrift, maar vanzelfsprekend. Iedere dag. Veel. En vooral ook vaak.

Door als leerkracht buiten de lijntjes te durven kleuren geef je een kind het gevoel dat het gewoon zichzelf mag zijn en zal naar school gaan weer een feestje worden. De zon zal ineens weer volop gaan schijnen en er zal weer uitbundig worden gelachen om alle mooie en verschillende kleuren van de regenboog die er in de klas zijn. Geel, rood, zwart of wit. Blauw, groen, paars, of oranje. Gestipt, gestreept of met vlekjes.

De kleuren van petten zijn namelijk eigenlijk ongelofelijk saai en kleurloos. Kinderen daarentegen zijn stuk voor stuk kleurrijk, bijzonder en uniek. We kunnen veel van kinderen leren. Gedrag volgens de gemiddelde norm bestaat niet. Alle kinderen zijn kanjers. Een leerkracht die dit begrijpt zal in staat zijn om buiten kaders te denken en om kleur te bekennen. Want onderwijzen doe je niet met je hoofd. Onderwijzen doe je vanuit je hart.

24/10/11

http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=481&idn=72

maandag 17 oktober 2011

WONDERDIEET OF WONDERPIL?

door: Suzan Otten-Pablos

Groot nieuws. Zestig procent van de kinderen met ADHD hoeft geen symptoomonderdrukkende pillen meer te slikken. Door het wonderdieet van Lidy Pelsser te volgen wordt de oorzaak van ADHD weggenomen en bijkomende stoornissen en lichamelijke klachten zullen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Dit klinkt voor veel ouders natuurlijk als muziek in de oren.

Om deze reden ben ik toch wel een beetje nieuwsgierig geworden naar dit revolutionaire verhaal.
Ik zit dus bij de ADHD netwerkmeeting tijdens de lezing van Pelsser op het puntje van mijn stoel. Graag wil ik mij door Pelsser laten overtuigen.

Dat voeding invloed heeft op het gedrag van kinderen met ADHD geloof ik onmiddellijk. Als zoonlief stiekem chocola heeft gegeten als ontbijt stuitert hij totdat het weer bedtijd is. Maar volgens Pelsser hebben alledaagse voedingsmiddelen meer invloed dan suiker en kleurstoffen en veroorzaken zij meestal ADHD.

De samenstelling van het wonderdieet is voor ieder kind anders, maar heeft als basis vaak rijst, lam, sla, peer, maïs en water. Omdat er veel voedingsmiddelen worden weggelaten uit de voeding is het een eliminatiedieet. Het dieet wordt een paar weken gevolgd. Als het gedrag verbetert door het dieet kan een kind meedoen aan het vervolgonderzoek.

Een veelbelovend verhaal. Met deze informatie neem ik plaats in het publiek. Maar het verhaal komt op mij toch een beetje magertjes over en binnen een kwartier maakt mijn interesse helaas plaats voor verbazing. Ik probeer mij voor te stellen hoe het dieet bij mijn kinderen zal werken. Peer voor zoon en maïs voor dochter. Dat zal wat worden. Zoon lust helemaal geen peer en dochter geen maïs. Maar volgens Pelsser zijn de ouders de baas, punt uit.

Geen handige opmerking van Pelsser. Aan de ouders van kinderen met ADHD hoef ik natuurlijk niet uit te leggen dat deze middeleeuwse theorie in de dagelijkse praktijk niet zo werkt, als je dat al zou willen. Erger vind ik het dat Pelsser het woord motivatie wel heel vaak laat vallen. Kinderen en ouders kunnen namelijk alleen meedoen met het dieet als zij gemotiveerd zijn. Door middel van een telefonisch kruisverhoor zal door Pelsser de motivatie worden vastgesteld.

Pelsser lijkt niet te begrijpen dat mensen met ADHD vaak juist heel gemotiveerd zijn, maar dat de beperkingen gewoonweg bepaalde zaken verstoren. Er is namelijk bijna nooit sprake van onwil, maar meestal wel van onmacht. Daarom maakt Pelsser me eigenlijk best een beetje boos met haar opmerking dat sommige ouders hun kinderen niet kunnen opvoeden. Ze lijkt voorbij te gaan aan de erfelijkheidsfactor van ADHD. Ouders van kinderen met ADHD hebben het namelijk vaak zelf ook. Het gebrek aan structuur in deze gezinnen komt door de ADHD en heeft niets te maken met gebrek aan motivatie. Daarbij zijn het juist super getalenteerde opvoeders.

Terug naar het dieet. Het is nogal een kostbaar plaatje. Reken je dus niet rijk door te denken dat het doen van minder boodschappen, omdat je kind veel minder eet, je geld zal besparen. Om mee te doen aan het onderzoek betaal je namelijk een forse eigen bijdrage. Dit is inclusief receptenboekje, dat dan weer wel. De prijzen voor de vervolgconsulten zijn ook niet mals. Ik kan het mis hebben, maar mijn gevoel zegt mij dat er hier ook wel degelijk een commercieel addertje onder het groene gras zit.

Het dieet zal voor sommige kinderen zeker een gezond alternatief zijn, dat staat voor mij niet ter discussie. De stelligheid van Pelsser in de media wel, omdat ik niet de indruk krijg dat Pelsser echt begrijpt hoe de ADHD-vork in de steel zit. De berichten in de media moeten ouders helpen om goede en doordachte keuzes te maken en niet worden gebruikt voor het aantonen van het eigen gelijk.

Mocht je na het lezen van deze column besluiten om je kind mee te laten doen aan het wonderdieet, dat kan. Er is alleen wel een klein minpuntje. De wachttijd is momenteel een jaar. Verlies in dat jaar vooral niet het belang van je kind uit het oog. Er bestaat namelijk ook nog altijd een wonderpil.

17-10-2011
http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=481&idn=70

zondag 9 oktober 2011

'n Machtig Joch!

Ontroerend en hoopgevend boek van een moeder over haar hyperactieve zoon



Over het boek:
Veel geschreeuw, lawaai en boze blikken. Je hoort de mensen denken. Heb je haar weer met dat kleine lastige monster.

Wat heeft dat joch nou eigenlijk? Dit kan toch zo niet. Je zou zo'n moeder toch. Mijn lieve kleine druktemaker, die me zo onschuldig aankijkt met zijn intens blauwe ogen. Uit eigen ervaring beschrijft Els Jansma haar onvoorspelbare belevenissen met haar zeer drukke zoontje met ADHD/PDDNOS.

De korte, humorvolle en soms ook emotionele verhalen resulteren in 'n Machtig Joch, een ontroerend en tegelijk hoopgevend boek.

'n Machtig Joch is ontstaan uit een diep verlangen van Els Jansma om recht te doen aan kinderen die gedragsmatig anders zijn. Vaak is het oordeel van de buitenwereld hard, onterecht en respectloos. Er wordt snel gewezen naar de ouders of desbetreffende opvoeders.
Els Jansma nodigt u met dit boek uit om op een positieve manier naar kinderen met gedragsproblematiek te kijken.

De lezer wordt direct meegevoerd op een bizarre 'reis'. Oprecht, gevoelig en met een bepaalde relativerende humor deelt ze haar ervaringen met de lezer.'n Machtig Joch is niet alleen voor ouders van kinderen met ontwikkelingsstoornissen of mensen die beroepsmatig hiermee te maken hebben. Want de lezer beseft dat onvoorwaardelijke liefde 'alles' in het leven zal doen stromen.

maandag 3 oktober 2011

ADHD en slaapproblemen

Door: Suzan Otten-Pablos

Iedere morgen als de wekker gaat, als ik hem al hoor, neem ik mij voor om het voortaan echt
allemaal anders te doen. `s Avonds op tijd naar bed en `s morgens vroeg weer op. Maar na een dag
hard werken heb ik ook even tijd voor mijzelf nodig. En dat even duurt altijd lang.

Omdat ik kort slaap word ik `s morgens vaak wakker met hoofdpijn. Alles gaat op de automatische
piloot, omdat het nou eenmaal moet. Dat is niet gemakkelijk met twee stuiterballen om me heen. Ik
ben niet aanspreekbaar totdat ik voldoende koffie heb gedronken en totdat mijn medicatie werkt.
Gelukkig ben ik eigen baas en kan ik mijn eigen werktijden indelen. Mijn eerste afspraak plan ik dus
meestal pas rond half tien.

Ook dochterlief kan er wat van. Als we terugkomen van vakantie ziet ze er heerlijk gezond en bruin
uit, want door de gezonde buitenlucht slaapt ze in de tent altijd als een roosje. Maar eenmaal thuis
begint het nachtelijke gespook eigenlijk weer direct en na een week ziet mevrouw er weer uit als een
wandelend lijk.

Veel mensen met ADHD hebben last van vermoeidheid. Alles kost veel moeite en energie. Dit kan
vervolgens erger worden door slaapproblemen. Bij ADHD komt dit heel vaak voor. Vaak is er sprake
van een verlate slaapfase. Bij een verlate slaapfase loopt het biologische ritme niet meer gelijk met
het dag en nachtritme van de kloktijd en ontstaat er een chronisch slaaptekort.

Mensen met ADHD en slaapproblemen gaan meestal laat naar bed en hebben vaak moeite om in te
slapen, omdat de gedachten nog even door willen denken. Dat heeft vaak helemaal niets met
piekeren te maken. De honderden gedachten en ideeën over allerlei projecten en dingen die nog
gedaan of geprobeerd moeten gaan worden houden iemand wakker en zo wordt het vanzelf weer
later en later. Roze olifantjes tellen werkt niet. De gedachten dwalen toch wel weer af.
Inslaapproblemen treden vaak al vanaf de babytijd op. Ongeveer een kwart van de baby's met
inslaapproblemen blijkt later ADHD te hebben. Ook het doorslapen kan een probleem zijn. Vaak
slapen mensen met ADHD bewegelijk en onrustig. Ook slapen zij korter dan gemiddeld. Soms worden
de slaapproblemen nog erger door het gebruik van medicatie. Vermoeidheid is het gevolg. En zo is de
cirkel rond.

Melatonine kan helpen bij slaapproblemen. Melatonine is een hormoon dat onze biologische klok
regelt. Bij mensen met ADHD verloopt de productie van melatonine anders dan bij mensen zonder
ADHD. Door melatonine toe te voegen kan de biologische klok worden beïnvloed.
Natuurlijk heeft niet iedereen even veel slaap nodig. Weinig slapen betekent niet automatisch dat
iemand een slaapprobleem heeft. Het wordt pas een probleem als je er last van krijgt.
Slaapproblemen kunnen allerlei klachten geven, zoals angst, concentratieproblemen of een
verminderde weerstand. Hierdoor kun je weer gaan piekeren, wat het slaapprobleem in stand kan
houden of erger kan maken.
http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=549&idblog=20

zaterdag 1 oktober 2011

Omgaan met ADHD: tips voor leerkrachten en ouders.

ADHD'ers besteden hun aandacht selectiever. Ze kunnen zich erg slecht zetten tot het uitvoeren van saaie klusjes, maar als zij voldoende geprikkeld worden dan zijn hun prestaties gelijkwaardig aan die van leeftijdgenoten. Kinderen met ADHD hebben meer stimulatie nodig. Bij vervelende werkjes gaan zij automatisch op zoek naar dingen die interessanter en opwindender zijn.

ADHD'ers gaan dan ook niet beter presteren als je de bronnen van afleiding wegneemt, zoals veel ouders en leerkrachten tot hun schade en schande ondervinden. De saaiheid wordt dan verpletterend en het taakgerichte gedrag zal er alleen maar verder onder lijden. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het huiswerk gecombineerd zou moeten worden met televisie kijken. De kunst is om de op zich niet zo heel boeiende taken tot leven te wekken, zodat het kind er meer door gegrepen wordt.

Til niet te zwaar aan de schoolresultaten. Wees blij met wat wel lukt en bedenk dat het handhaven van een goede relatie met het kind veel belangrijker is. Goede sociale relaties blijken namelijk een belangrijke buffer te vormen tegen schaduwkanten van ADHD als overdreven opstandig gedrag en criminaliteit.

Het ADHD kind heeft een omgeving nodig die hem de consequenties van zijn gedrag op een presenteerblaadje aanbiedt. Er moet iemand zijn die van tevoren bedenkt wat er allemaal zal kunnen gebeuren en die alvast maatregelen neemt om missers te voorkomen. Als er een examen aankomt, zal een ADHD'er zijn boeken pas openen als het veel te laat is. Het is dan beter om samen met hem van tevoren een programma te maken over welke stof op welke dag behandeld moet worden. Evenzo hebben ze een steuntje nodig als je ervoor wilt zorgen dat ze op tijd beginnen met het inpakken van een koffer voor een vakantie.

Regelmaat. Neem vaste uren voor het eten, slapen gaan, opstaan, spelen, TV kijken, enz. Hang het tijdschema op zodat het kind weet waaraan het zich moet houden. Kondig wijzigingen in de routine op tijd aan.

Maak duidelijke afspraken zodat het kind weet waaraan zich te houden. Wees daarbij positief: zeg liever wat je wilt dan wat je niet wilt. De instructies moeten zeer duidelijk zijn. Voor moeilijkere taken moet je ze opsplitsen in deeltaken die het kind achtereenvolgens moet afwerken. Dit geldt ook voor klastaken.

Beloon het kind regelmatig: vaak krijgen ADHD kinderen de hele dag verwijten omdat ze dingen verkeerd doen, ze hebben behoefte aan waardering voor de dingen die ze goed doen.

In de klas zitten kinderen met ADHD best op een plaats waar zo weinig mogelijk afleiding is (dus bijvoorbeeld niet aan het venster, maar eerder vooraan).

ADHD op school

Iedere ouder droomt van een zonnige toekomst voor zijn kind. Goed onderwijs is daarbij een belangrijk hulpmiddel: een geslaagde schoolcarrière geeft kinderen een stevige basis voor later. Uiteraard geldt dat ook voor kinderen met ADHD.

Helaas lijken deze kinderen minder te profiteren van het onderwijs dat ze krijgen. Leerkrachten van kinderen met ADHD zeggen vaak 'dat het er wel in zit, maar er niet uit komt'. Dat klopt meestal ook wel.

Een kind met ADHD heeft veel steun uit de omgeving nodig om tot leren te kunnen komen. Zijn aandachts- en concentratieproblemen, zijn hyperactiviteit en zijn problemen met het organiseren van taakgericht gedrag spelen hem bij het schoolse leren ernstig parten.

Signalen op school
Regelmatig komt het voor dat de signalen van ADHD het eerst worden opgemerkt in het onderwijs. Ouders hebben dan al vaak wel eerder aan de bel getrokken omdat ze ongerust waren over het gedrag van hun kind, maar werden gerustgesteld: alle jonge kinderen zijn nu eenmaal druk en impulsief en vragen veel aandacht . De problemen van het kind met ADHD komen pas echt aan het licht doordat het onderwijs vraagt om vaardigheden die een kind met ADHD niet min of meer vanzelf ontwikkelt, zoals een gemiddeld kind dat wel doet.

Het komt ook voor dat ouders al weten of vermoeden dat hun kind ADHD heeft voordat het naar de basisschool gaat. Dan is het belangrijk de leerkracht aan het begin van het schooljaar goed op de hoogte te brengen. Een leerkracht wil van tevoren graag weten welke behandeling het kind krijgt (gedragstherapie, medicatie). Misschien is het nodig dat de leerkracht kennis opdoet/opfrist over ADHD: hoe de symptomen tot uiting kunnen komen in de klas, hoe de kans dat het kind kan meedraaien in de klas groter wordt. Afstemming met het thuisfront van een leerling is van groot belang voor een eenduidige aanpak van het kind.

Aanpak op school
Vrijwel elke leerkracht heeft wel een kind met ADHD in de klas, sommige hebben er zelfs meerdere. De ADHD is een belasting voor het kind zelf, maar ook voor de klas en voor de leerkracht. Goede ondersteuning van de leerkracht en samenwerking met de ouders zorgen ervoor dat de leerkracht haar werk optimaal kan doen en dat het kind zich optimaal ontwikkelt.

http://www.steunpuntadhd.nl

DOE EENS NORMAAL MAM!

Door: Suzan Otten-Pablos

Net als in de politiek lijken de tropenjaren nu ook thuis officieel te zijn aangebroken. Zoonlief zit namelijk in de puberteit. Mijn pedagogische kwaliteiten zullen de komende jaren dus serieus op de proef worden gesteld. Noem het een uitdaging.

Zoonlief heeft sinds kort een moeilijk leven, zeurende ouders en drammende meesters en juffen. Van veel dingen ziet hij helemaal het nut niet in. Alles wat op een taak of opdracht lijkt is namelijk stom. Zonde van zijn vrije tijd, zonde van zijn weekend en zonde van zijn welverdiende rust.

Ook de communicatie met zoon heeft steeds meer weg van een politiek debat. Veel gebruikte termen zijn; doe eens normaal, doe ik niet en zeur niet zo. En in de vakantie wilde zoon geen kaartje naar oma sturen, omdat hij zijn geld niet uit wilde geven aan een stukje karton.

Ik begrijp nu wat er met “ADHD is puberen in het kwadraat” wordt bedoeld, want het lijkt hier soms echt op een algemene politieke beschouwing, inclusief onze twaalfjarige bedrijfspoedel. Zoon is tegenwoordig vaak dwars, humeurig, onredelijk, kort van stof en met een beetje pech ontploft hij bijna. Het kan hem bovendien ook helemaal niks schelen dat alles niet altijd even fatsoenlijk en leuk overkomt. Hij doet gewoon zijn ding en gaat daarna weer over tot de orde van zijn dag.

Ik had het natuurlijk kunnen weten en me misschien beter moeten voorbereiden. Vroeger dacht men dat ADHD een kinderaandoening was, waar kinderen overheen groeien, maar we weten allang dat dit meestal niet zo is. Een groot deel van de kinderen met ADHD houdt ook in de volwassenheid last van de verschijnselen. En al deze volwassenen zijn ooit puber geweest.

In deze snelle maatschappij moet je voortdurend keuzes maken en prioriteiten en doelen stellen. Dat is lastig als je de gevolgen moeilijk kunt overzien. Van deze gedachte word ik niet echt vrolijk. De balans tussen loslaten en beschermen begon ik na tien jaar net een heel klein beetje te vinden, maar ik heb nu het gevoel weer jaren terug te gaan in de tijd.

De hyperactiviteit schijnt in de meeste gevallen vanaf het tiende jaar minder te worden, maar hier merk ik in de praktijk helemaal niks van. Zoon stuitert namelijk nog even hard als zes jaar geleden. Het organiseren, coördineren, plannen, onthouden en timen zal de komende jaren een nog groter probleem voor hem gaan worden, omdat er in de puberteit een groot beroep wordt gedaan op de ontwikkeling van de zelfstandigheid. Maar juist die zelfstandigheid en zelfredzaamheid, die leeftijdsgenoten wel hebben, heeft zoon niet, al denkt hij zelf natuurlijk van wel. Een rood stoplicht betekent voor zoon niet vanzelfsprekend stoppen en een groen stoplicht betekent niet vanzelfsprekend rijden. En hulp vragen is voor een puber natuurlijk not done.

Tegelijkertijd is het ook niet goed als zoon teveel hulp krijgt, omdat het juist ook belangrijk is dat hij leert om op eigen benen te staan. Hij moet leren van zijn eigen fouten en zelf keuzes leren maken.

Iemand met ADHD is altijd op zoek naar spanning. Zoon zal allerlei verleidingen tegenkomen,
zoals drugs, alcohol, sigaretten en seks. Het zal een zware opgave voor hem worden om deze verleidingen te weerstaan. Hopelijk vindt zoon de moed om zich bezig te houden met verre doelen, zoals het halen van zijn diploma en krijgt hij geen weerstand tegen het innemen van zijn medicatie.

Ik hoop dat zoon de vele veranderingen die bij de puberteit horen de baas kan en dat hij er uiteindelijk sterker uit zal komen. Als hij op mij lijkt, voorspel ik een zware storm. Maar er is ook hoop. Het is met mij immers ook goed afgelopen.

26/09/2011
http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=549&idblog=19

Wat is ADHD?

De afkorting ADHD staat voor Attention Deficit/Hyperactivity Disorder. In het Nederlands: aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit.
Kinderen met ADHD hebben vaker en sterker dan de meeste andere kinderen problemen met:

Aandacht en concentratie:
zij vinden het moeilijk om hun aandacht blijvend op een taak te richten en zich niet door allerlei prikkels uit de omgeving te laten afleiden;

Hyperactiviteit:
ze zijn, vooral op jongere leeftijd, voortdurend in beweging. Ze zijn vaak snel opgewonden en gefrustreerd. Vaak voelen zij een grote onrust van binnen. Stil zitten en rustig zijn kost ongewoon veel energie.

Impulsiviteit:
zij doen voordat ze denken. Ze houden zich niet (ook niet onbewust) bezig met de gevolgen van hun gedrag; de 'remfunctie' ontbreekt.

Regelfuncties:
ze vinden het moeilijk te plannen, en om hun emoties, motivatie en alertheid te reguleren en eerdere ervaringen te laten meespelen bij beslissingen en verwachtingen over de toekomst. Ze reageren daardoor ook anders op beloning en straf.

Niet alle kinderen met ADHD hebben in gelijke mate last van al deze problemen. De hyperactiviteit, het meest bekende kenmerk ("Alle Dagen Heel Druk") kan ontbreken of met het ouder worden (meestal rond het tiende, elfde jaar) afnemen. Kinderen bij wie de hyperactiviteit en impulsiviteit niet wordt gezien wordt vaak gesproken van ADD, hoewel de officiele diagnose ADHD type 1 luidt (zie ook ADHD vaststellen)
ADHD komt in alle landen en culturen voor en is, onder verschillende benamingen, van alle tijden. De Gezondheidsraad heeft vastgesteld dat ADHD in Nederland voorkomt bij 2-5% van de schoolgaande kinderen tot 14 jaar. Twee procent van alle kinderen heeft zeer ernstige symptomen.

ADHD lijkt bij jongens vaker voor te komen dan bij meisjes; twee- tot driemaal zo vaak. Dit wordt (gedeeltelijk) veroorzaakt doordat de problemen zich bij meisjes vaak anders uiten en niet gezien worden als ADHD, maar als angst of depressie. ADHD van het overwegend onoplettende type (ook wel ADD genoemd) lijkt bij meisjes vaker voor te komen.

http://www.steunpuntadhd.nl/is-het-adhd/wat-is-adhd/

Zoeken in Bol.com