vrijdag 18 mei 2012

'ADHD is niet, zoals kanker, een ziekte die huist in het individu'

ADHD zou een excuus zijn voor luie, incompetente ouders om drukke kinderen niet goed op te voeden. Onzin, zegt Malou van Hintum in haar column van 15 mei. Onzin, zegt ook ondergetekende Laura Batstra, die onlangs stof deed opwaaien met de publicatie van haar boek 'Hoe voorkom je ADHD? Door de diagnose niet te stellen'.

Toegegeven, de titel provoceert. Maar dat was niet de reden om er voor te kiezen. Deze titel vat de belangrijkste boodschap van het boek samen: Voor kinderen met ADHD-achtig gedrag kan een omgeving die rekening houdt met hun gedrag vaak helpen, net zoals een gedragstraining van henzelf en hun ouders. Maar niet altijd. En dan is een doorverwijzing naar de psychiatrie - voor diagnostiek en eventueel medicatie - een volgende stap. Lees de laatste alinea van de column van Van Hintum nog eens en u ziet dat Van Hintum en Batstra het wederom met elkaar eens zijn.

Erkenning
Jammer dat een journalist een column schrijft over een boek dat ze niet gelezen of niet begrepen heeft. Nergens in het boek staat dat ouders of leerkrachten lui en incompetent zouden zijn. Ik pleit daarentegen voor erkenning, waardering, ondersteuning en begeleiding voor degenen in onze samenleving die kinderen grootbrengen bij wie het niet vanzelf gaat. Kinderen die veel van hun opvoeders vragen, omdat ze het moeilijk hebben en moeilijk zijn. Erkenning, waardering en hulp zouden alleen niet afhankelijk moeten zijn van een kindpsychiatrische diagnose.

Ja, deze kinderen zijn gevoeliger voor verslaving. Helaas laten de meest recente onderzoeken zien dat je verslaving niet kunt voorkomen door kinderen ADHD-medicatie te geven. Medicatie verbetert ook niet het sociale of schoolse functioneren. De werkhouding in de klas verbetert wel, maar de prestaties niet of nauwelijks. Dat geldt tot nog toe trouwens ook voor gedragstherapie. We zijn er dus nog niet en moeten blijven zoeken naar manieren om deze kinderen 'op de rails' te houden of te krijgen.

Van Hintum heeft goed begrepen dat ik stel dat veel kinderen de diagnose ADHD ten onrechte krijgen. Maar dat mijn sleutelargument daarvoor zou zijn 'dat ADHD te vaak voorkomt' is weer een plank mis.

Van de vergelijking met kanker die volgde - Vinden we ook dat de meeste kankerpatiënten eigenlijk geen kanker hebben, omdat kanker tegenwoordig veel vaker voorkomt dan vroeger? - staan m'n tenen nog krom. Speciaal voor de journalist leg ik het nog één keer uit:
Het gedrag dat we ADHD noemen is niet, zoals kanker, een ziekte die huist in het individu. Druk en afgeleid gedrag is altijd het resultaat van een complex van factoren, die deels in het kind liggen (bijvoorbeeld temperament) maar ook deels buiten het kind (bijvoorbeeld school, maatschappij, buurt). De mate waarin het gedrag een probleem is, is bovendien mede afhankelijk van de draagkracht en vaardigheden van volwassenen in de omgeving van een kind. Met een diagnose en medicatie voor het kind maak je het kind probleemeigenaar en geef je hem of haar de boodschap: 'het ligt aan jou dus we sleutelen aan jou.' Dit is in veel gevallen een onterechte en vooral ook onnodige boodschap, en ik pleit er dan ook voor om waar mogelijk kinderen tegen deze boodschap te beschermen.

Sleutelfiguren
Dat kan, door ouders en leerkrachten te helpen om het gedrag van deze kinderen zo goed en zo vriendelijk mogelijk bij te sturen. Absoluut niet omdat ouders en leerkrachten de schuld zijn van de problemen die er zijn, maar wel omdat zij sleutelfiguren kunnen zijn in het oplossen en leren omgaan met de moeilijkheden van het kind.

Ik heb mijn boek geschreven om eerlijke voorlichting over ADHD beschikbaar te maken voor ouders en leerkrachten. Voorlichting van iemand zonder belangen. Mede onder invloed van de rijke en dus machtige farmaceutische industrie, wordt ADHD op veel plaatsen onder de aandacht gebracht als zijnde een neurobiologische hersenziekte waarvoor pillen een oplossing bieden.

Hoeveel ouders die voor informatie over ADHD terecht komen op de website van Oudervereniging Balans weten dat deze website is betaald door een producent van ADHD-medicijnen? Hoeveel ouders weten dat informatiefolders die ze krijgen van de farmacie afkomstig zijn? Wie kwetsbare ouders die de juiste beslissingen proberen te nemen voor hun kwetsbare kinderen deze informatie wil onthouden, is wreed.

Laura Batstra is medewerker van de Rijksuniversiteit Groningen en auteur van het boek: 'Hoe voorkom je ADHD? Door de diagnose niet te stellen'.






1 opmerking:

Zoeken in Bol.com