HYPERFOCUS

Door: Suzan Otten-Pablos

Mijn liefde voor schrijven zat er al vroeg in. Het enige vak waar ik voor slaagde op de middelbare school was Nederlands, omdat ik een negen haalde voor mijn opstel. De rest van de vakken gingen langs mij heen. Dan deed ik net alsof ik aan het opletten was en aan het einde van de les wist ik nog even weinig als aan het begin. Lange lessen waren het, dat wel.

Toen ik jaren later aan de directeur, van de enige school die me wilde hebben zonder diploma, vertelde dat ik van plan was om toch nog wat van mijn leven te maken keek hij me aan of ik gek geworden was. Hij geloofde niet dat dit meisje, dat van spijbelen haar hobby had gemaakt, haar toelatingsexamen voor het HBO zou gaan halen. Laat staan dat ze ooit zou gaan afstuderen.

En dat had ik nodig. Want ik wist natuurlijk allang wie er gelijk had en dat wilde ik met alle plezier aan de hele wereld laten zien. Vol trots studeerde ik vier jaar later met een prachtige cijferlijst af. En het heeft me niet eens overdreven veel moeite gekost. Dankzij de hyperfocus.

Dit is voor een buitenstaander eigenlijk heel gek. Want iemand die van de hak op de tak springt blijkt dus ineens wel in staat te zijn om zich prima te kunnen concentreren. Het symptoom aandachtstekort betekent dus eigenlijk niet dat iemand met ADHD zich nooit kan concentreren. Het betekent dat iemand met ADHD zijn aandacht en concentratie niet altijd doelbewust en gericht kan inzetten. En dat leidt vaak weer tot een gebrekkige aandacht of concentratie op momenten dat je er juist wel bij zou moeten zijn met je hoofd.

Vaak zeggen ouders dat hun kind wel in staat is om uren achtereen een computerspelletje te doen en het niet uit de concentratie te halen is. Hun kind heeft dus vast geen ADHD. Maar iemand met ADHD is juist wel in staat om de aandacht en concentratie volledig op een bepaalde activiteit te richten. Bij kinderen is dit vaak een computerspelletje of een spannende film. Zet mijn kinderen maar met een 3D brilletje in de bioscoop. Anderhalf uur geen ADHD te bespeuren.

Hyperfocus kan bijvoorbeeld veroorzaakt worden door de gedachte aan een bijna onmogelijk te halen tentamen. In één nacht stampte ik er eens een psychologieboek in. Onder druk ben ik namelijk in staat om tot zeer bijzondere prestaties te komen. Maar ik ben ook in staat om mijn hyperfocus langere tijd vast te houden. Zo viel ik binnen een jaar bijvoorbeeld heel veel af, nadat iemand zei dat deze poging vast weer een blauwe maandag van me was.

Het symptoom hyperfocus is dus eigenlijk een groot voordeel van ADHD, al wordt dit helaas meestal niet zo gezien. Een school heeft een vast rooster en dat gaat slecht samen met het willekeurige concentratievermogen van een kind met ADHD. En een werkgever zit niet te wachten op iemand die weken zit te dromen en dan opeens met een briljant uitgewerkt plan komt.

Hyperfocus treedt voornamelijk op bij nieuwe en interessante dingen of in situaties waar de talenten en capaciteiten van iemand met ADHD volledig benut kunnen worden. Iemand met ADHD moet zich dus vooral niet gaan vervelen, want dan wordt iemand met ADHD vervelend.






















































































Als ik dit vroeger had geweten was ik misschien niet op vioolles en niet op dwarsfluitles gegaan. Ik haat noten lezen. Ook was ik misschien niet bij de turnvereniging en niet bij de badmintonclub gegaan. Ik ben geen motorisch wonder en zal dat ook nooit worden. Aan de andere kant had ik deze mislukte projecten ook niet willen missen. Want hierdoor heb ik mijn verstand gekregen en weet ik heel goed wat ik niet kan, maar vooral ook heel goed wat ik wél kan.

21/11/11
https://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=481&idn=83