Door: Suzan Otten-Pablos
Het is weer rapportentijd voor zoon en dochter. Op het rapport van dochter staat dat ze toch weer de nodige moeite heeft met rekenen. En ze heeft ook de motivatie niet. Voor de rest gaat het heel aardig, maar ze moet wel wat meer doorwerken.
Dit is voor mij weer even een slikmoment. De rapporten van zoon en dochter roepen namelijk vaak verdrietige herinneringen bij mij op. Herinneringen aan mijn eigen schooltijd. Want als ik naar dochter kijk, zie ik mijzelf. Dan moet ik denken aan die keer dat ik in de vierde klas na moest blijven om mijn rekenwerk af te maken, omdat ik volgens de meester in de les niet gemotiveerd genoeg was. En hier werd ik zo ongelofelijk boos over, dat ik er gewoon vandoor ging. Eenmaal thuis aangekomen trof ik ook nog eens een boze moeder, want de meester had haar ondertussen natuurlijk allang gebeld.
Het is natuurlijk ook niet voor niets dat mijn moeder en ik geen contact meer hebben. Mijn moeder koos namelijk nooit mijn kant en dit heeft me heel vaak een eenzaam gevoel gegeven. De focus lag bijna altijd op mijn gebrek aan motivatie. Maar ongemotiveerde leerlingen bestaan natuurlijk helemaal niet. Met ongemotiveerde leerlingen worden leerlingen bedoeld die niet doen wat de leerkracht vraagt. Zoals ik.
Deze leerlingen doen de dingen niet met de, door de leerkracht, gewenste inzet of instelling. Deze leerlingen zijn dus wel gemotiveerd, alleen voor iets anders dan dat de leerkracht zou willen. Het is de taak van de leerkracht om een leerling enthousiast te maken om nieuwe kennis toe te passen. Motiveren is niet proberen een leerling te overtuigen om iets te kunnen. Leerlingen worden gemotiveerd als ze leren om de aanwezige talenten te ontwikkelen en te gebruiken.
Leerlingen worden ook gemotiveerd als zij leren om mislukkingen te zien als uitdagingen. Want door de vele mislukkingen op school zullen leerlingen met ADHD gaan twijfelen aan de eigen intellectuele mogelijkheden. Een leerling die voordurend wordt geconfronteerd met dingen die niet goed gaan zal niet worden gemotiveerd. Deze leerling zal het juist opgeven uit angst voor nog meer mislukking. Als het geloof in eigen kunnen verdwijnt zullen successen namelijk als toevalstreffers worden gezien.
Problemen met de motivatie en met de discipline horen simpelweg bij ADHD. En omdat het gedrag van leerlingen met ADHD grotendeels afhankelijk is van de omgeving, zal de leerkracht deze leerlingen juist een positief zetje moeten geven. Want het is belangrijk om negatieve gedragingen zoveel mogelijk te negeren, alert te zijn op de dingen die wel goed gaan en om dit ter plekke te belonen. Positieve aandacht zal op den duur overal in doorwerken, maar vooral het gevoel van
eigenwaarde vergroten.
Leerkrachten vergeten soms om de problemen van kinderen met ADHD in de juiste verhoudingen te zien. Want kinderen met ADHD hebben geen gebrek aan intelligentie, vaardigheden of verstand. De niet beargumenteerde op- en aanmerkingen op een rapport zullen daarom dus ook echt geen verandering brengen in de onderliggende neurologische problemen.
Motivatie is een lastig ding. Zolang leerlingen goed presteren is een leerkracht over het algemeen tevreden. Goed presteren staat voor veel leerkrachten helaas vaak gelijk aan motivatie, terwijl de motivatiepatronen van invloed zijn op de prestaties.
Ondanks de verdrietige herinneringen die de rapporten van zoon en dochter bij mij oproepen, weet ik gelukkig wel hoe ik de rapporten van mijn kinderen moet interpreteren. De rapporten gaan namelijk helemaal niet over het leren van zoon en dochter, maar over de prestaties. De kale cijfers en de lege woorden op deze rapporten bevestigen dan ook alleen maar dat er sinds mijn schooltijd eigenlijk nog helemaal niets is veranderd.
http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=481&idn=119
26/03/2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten